|
Όπως ήταν φυσικό, πρότεινα σε πολλούς να αναλάβουν ρόλους, αναλόγους προς τις δυνατότητες, ικανότητες, την μόρφωση και τα προσόντα τους, σύμφωνα, άλλωστε, με το πνεύμα του Καταστατικού αλλά και την κοινώς παραδεκτή ρήση ότι πολιτική είναι η επιστήμη, η τέχνη της διακυβέρνησης ενός κράτους, πράγμα που συμβαδίζει με την έννοια της Παιδείας.
Δοκίμασα, όμως, μεγάλη έκπληξη, όταν κάποιοι πρόθυμοι ομοϊδεάτες μου θέλησαν να αναλάβουν ρόλους μη συμβατούς με τις ανωτέρω απαιτήσεις.
Όπως ήταν επόμενο, τους καλοπροαίρετους αυτούς συναγωνιστές μου προσπάθησα να τους πείσω ότι δεν τους περιφρονώ, δεν τους υποτιμώ, αλλά φρονώ ότι είναι κατάλληλοι, και θα είναι αποδεκτοί σε άλλους τομείς.
Η εμμονή τους, όμως, σε ματαιόδοξες και αλλαζονικές αξιώσεις, αδόκιμα πολλάκις προβαλλόμενες, ασυμβίβαστες, μάλιστα, και με την έννοια του Χριστιανού και Πατριώτη, σε συνδυασμό με την από μέρους μου εκτίμηση του γεγονότος ότι το μεγαλύτερο μέρος των απαιτούμενων υπογραφών είχε συγκεντρωθεί με δικές τους προσπάθειες, με οδήγησαν ακούσια στην παραίτηση από την θέση του Προέδρου.
Θέλω να πιστεύω ότι σύντομα θα αντιληφθούν το λάθος της ορμητικής προθυμίας τους και θα δώσουν προτεραιότητα στην αξία της αυτογνωσίας.
Εκτιμώ, εξ ίσου, όλους τους φίλους μου. Όμως, «ἕκαστος, ἐφ΄ ᾧ ἐτάχθη».
Καθηγ. Νίκος Παπαδημητρίου -Δούκας
|
|